به گزارش مجله خبری آلما به نقل از 
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
واکنش‌های کند می‌تواند دلیل افزایش خطر زمین‌خوردن در سالمندان باشد واکنش سالمندان برای بالا آوردن بازوها هنگام لغزش، ۵۸٪ کندتر از جوانان است. تمرینات تقویت بازو ممکن است به واکنش سریع‌تر آن‌ها کمک کند
به گزارش انتخاب و به نقل از هلث دی؛ مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که سالمندان ممکن است بیشتر در معرض زمین‌خوردن و شکستگی استخوان قرار داشته باشند، زیرا نمی‌توانند به‌اندازه‌ی کافی سریع واکنش نشان دهند تا تعادل خود را بازیابند.
زمانی که فردی دچار لغزش می‌شود، واکنش طبیعی بدن بالا آوردن سریع بازوهاست تا تعادل حفظ شود.
اما طبق نتایج پژوهشی که به‌تازگی در ژورنال Scientific Reports منتشر شده، سالمندان ۶۵ سال به بالا هنگام لغزش، بازوهای خود را بسیار آهسته‌تر از افراد جوان بالا می‌آورند. همین مسئله احتمال سقوط را افزایش می‌دهد.
پژوهشگران هشدار می‌دهند که این واکنش کند نه تنها احتمال زمین‌خوردن را افزایش می‌دهد، بلکه خطر افتادن به پهلو و شکستگی لگن را نیز بیشتر می‌کند.
دکتر جاناتان لی-کانفر، استادیار فیزیوتراپی در دانشگاه آریزونا و پژوهشگر ارشد این مطالعه، در بیانیه‌ای خبری گفت:
«ما می‌دانیم که سالمندان با افزایش سن توده‌ی عضلانی شانه‌ی خود را، که برای چنین حرکات بازویی لازم است، از دست می‌دهند.
این موضوع درباره‌ی استفاده از فیزیوتراپی برای افزایش کیفیت زندگی است.»
پژوهشگران در توضیح زمینه‌ای اشاره می‌کنند که زمین‌خوردن، اصلی‌ترین علت آسیب‌های غیرکشنده و کشنده در میان سالمندان آمریکایی است.
در این مطالعه، محققان رفتار حرکتی ۱۱ سالمند (میانگین سنی: ۷۲ سال) و ۱۱ فرد جوان (میانگین سنی: ۲۶ سال) را هنگام راه‌رفتن در شرایط عادی بررسی کردند.
نتایج نشان داد که همه‌ی افراد، هنگام لغزش‌های با شدت مشابه، تمایل داشتند بازوهای خود را بالا بیاورند.
اما واکنش سالمندان به‌طور میانگین ۵۸ درصد کندتر از جوانان بود.
پژوهشگران دریافتند که حرکات سریع‌تر و انفجاری‌تر بازو کمک می‌کند تا حرکت جانبی بدن هنگام لغزش محدود شود؛ و حتی یک بیست‌وپنجم ثانیه تفاوت در واکنش بازو، تأثیر قابل‌توجهی بر میزان انحراف بدن به سمت کنار دارد.
لی-کانفر می‌گوید:
«این مقدار در واقع زیاد است—حدود یک اینچ به طرفین.
بنابراین اگر واکنش بازویی فردی با تأخیر همراه باشد، احتمال بیشتری دارد که به طرفین بیفتد، تا اینکه بتواند خود را حفظ کند.»
او اضافه می‌کند که تا حدود هفت سال پیش، تصور غالب این بود که بیشتر لغزش‌ها باعث سقوط به پشت می‌شوند.
اما پژوهش‌های جدیدتر نشان می‌دهند که بسیاری از افراد هنگام لغزش به پهلو می‌افتند—و این دقیقاً همان حالتی است که احتمال شکستگی لگن را بالا می‌برد.
«زمانی که فرد سالمند لگن خود را می‌شکند، تقریباً همیشه به‌دلیل افتادن به پهلو است، نه افتادن صرفاً به پشت.»
در پایان مقاله آمده است که تحقیقات آینده باید بررسی کنند که آیا حرکاتی مانند بالا بردن دمبل یا تمرینات تقویت بازو می‌توانند واکنش تعادلی سالمندان را بهبود ببخشند یا نه.
لی-کانفر همچنین اشاره می‌کند که حرکات اصلاحی تعادل توسط بازوها تقریباً به‌سرعت یک واکنش خودکار (رفلکس) اتفاق می‌افتد؛ بنابراین داشتن قدرت عضلانی از پیش، می‌تواند زمان واکنش را تسریع کند.
«من از ایده‌ی اینکه می‌توانیم به افراد سال‌های بیشتری محافظت در برابر این آسیب‌های ناتوان‌کننده بدهیم، واقعاً استقبال می‌کنم.»