به گزارش مجله خبری آلما به نقل از 
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : نیویورک‌تایمز نوشت: دنیل دی-لوئیس، بازیگر افسانه‌ای و سه‌باره برنده اسکار، پس از هفت سال دوری از سینما با فیلم جدیدی به نام «Anemone» به دنیای بازیگری بازگشته است. او که در سال ۲۰۱۷ با انتشار بیانیه‌ای غیرمنتظره از خداحافظی خود خبر داده بود، در گفت‌وگویی تازه با نیویورک تایمز توضیح داد که بازگشتش تنها به دلیل همکاری با پسرش، رونان دی-لوئیس، بوده است. این فیلم اولین تجربه کارگردانی رونان است و دی-لوئیس در نقش یک سرباز بازنشسته که در انزوای جنگل‌های انگلستان زندگی می‌کند، ظاهر می‌شود.
به گزارش انتخاب، دی-لوئیس در مصاحبه‌ای صریح اعتراف کرده که همیشه با شهرت و وظایف عمومی بازیگری مشکل داشته است. او گفت حتی در اوج موفقیت، از حضور در رسانه‌ها گریزان بوده و بخش «عمومی» این حرفه برایش هرگز طبیعی نبوده است. به گفته او، بازیگری برایش همیشه همچون «غذا و نوشیدنی» ضروری بوده، اما مواجهه با توجه عمومی و فشار شهرت، او را به عقب‌نشینی واداشته است.
او همچنین توضیح داد که ایده «Anemone» در ابتدا یک فیلم کوتاه بوده، اما با رشد داستان به یک پروژه جدی سینمایی تبدیل شده است. دی-لوئیس پذیرفت که ورود دوباره به صحنه برایش دلهره‌آور بود، اما انگیزه همکاری با پسرش او را بر آن داشت تا دوباره مقابل دوربین برود. او گفت: «احساس می‌کردم شاید دیگر هرگز فرصتی برای کار با رونان نداشته باشم و همین باعث شد پیشنهاد بدهم چیزی را با هم خلق کنیم.»
در بخش دیگری از گفت‌و‌گو، دی-لوئیس به ریشه‌های علاقه‌اش به هنر اشاره کرد. او بازیگری را در نوجوانی نوعی «پناهگاه» در برابر دنیای بیرحم دانست و توضیح داد که همواره بین بازیگری و حرفه‌های دستی مثل نجاری یا کفاشی در نوسان بوده است، چرا که صنایع‌دستی برایش ملموس و قابل لمس بود. با این حال، او تأکید کرد که بازیگری همواره با «شور درونی» برایش زنده مانده و هیچ‌گاه میلش به این هنر خاموش نشده است.
دی-لوئیس در پایان اذعان کرد که هنوز هم با زندگی عمومی و فشار شهرت راحت نیست و پس از پایان این تجربه احتمالاً دوباره به «جایگاه آرام» خود بازخواهد گشت. با این وجود، همکاری با پسرش را تجربه‌ای «یگانه و بی‌نظیر» توصیف کرد که لحظه‌به‌لحظه‌اش سرشار از شادی و قدردانی بوده است. او گفت: «می‌دانم چند ماه دیگر دوباره دنبال سکوت می‌گردم، اما از اینکه این فرصت را با رونان داشتم، بی‌نهایت خوشحالم.»
او گفت که تصمیمش برای کنار گذاشتن بازیگری ناگهانی نبود، بلکه نتیجه‌ی یک روند طولانی بود. دی-لوئیس تأکید کرد که دیگر نمی‌توانست با همان شور و شوق سابق سراغ نقش‌ها برود و نمی‌خواست کارش به تکرار یا بی‌روحی برسد.
دی-لوئیس توضیح داد که بخش عمومی و شهرتِ این حرفه همیشه برایش دشوار بوده. او گفت هیچ‌وقت برایش طبیعی نبود که زندگی‌اش زیر ذره‌بین باشد، حتی زمانی که در اوج موفقیت بود.
او اشاره کرد که همیشه شیفته‌ی کار‌های دستی مثل کفاشی و نجاری بوده و آنها را «واقعی و قابل لمس» می‌داند، در حالی که بازیگری برایش بیشتر شبیه شعله‌ای درونی بود. همین گرایش باعث شد بیشتر به زندگی شخصی و خلوتش روی بیاورد.