به گزارش مجله خبری آلما به نقل از 
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
رژیم وایکینگ دوباره محبوب شده است، اما کارشناسان می‌خواهند درباره خطراتی که ممکن است به دلیل مصرف بیش از حد پروتئین و چربی حیوانی ایجاد شود، هشدار دهند. در این مطلب همه چیز درباره فواید و خطرات این رژیم را خواهید خواند.
به گزارش انتخاب و به نقل از انلی مای هلث؛ وایکینگ‌ها جنگجویان دریانورد، بازرگانان و کاوشگرانی از منطقه اسکاندیناوی – کشورهای نروژ، سوئد و دانمارک امروزی – بین قرن‌های هشتم تا یازدهم بودند. امروزه مردم بیشتر آن‌ها را به خاطر شیوه زندگی سخت و حملات حماسی‌شان به یاد می‌آورند، اما رژیم غذایی آن‌ها هم دوباره محبوبیت یافته است. رژیم وایکینگ، که به نام رژیم نوردیک نیز شناخته می‌شود، اخیراً بازگشتی داشته و کنجکاوی بسیاری از کسانی را که هنوز آن را امتحان نکرده‌اند، برانگیخته است.
رژیم وایکینگ چیست؟
ادوینا راج، رئیس بخش خدمات تغذیه بالینی و رژیم درمانی بیمارستان آستر CMI در بنگلور، رژیم وایکینگ را الهام‌گرفته از عادات غذایی سنتی مردم کشورهای نوردیک مانند نروژ، سوئد و دانمارک می‌داند که تمرکز آن بر مصرف غذاهای تازه، فصلی و محلی است.
او توضیح می‌دهد: «این رژیم بر غلات کامل مانند چاودار، گندم سیاه، جو دوسر و جو تأکید دارد؛ مقدار زیادی سبزیجات ریشه‌ای، توت‌ها و سبزیجات برگ‌دار؛ همراه با ماهی‌های چرب مانند سالمون، کوسه و شاه ماهی که سرشار از امگا-۳ هستند.»
او اضافه می‌کند که گوشت به‌صورت معتدل مصرف می‌شود، معمولاً از حیوانات آزاد (free-range) تهیه شده و اغلب به‌صورت آب‌پز یا تخمیر شده است نه سرخ‌شده، و وعده‌ها معمولاً به آرامی پخته می‌شوند تا طعم و مواد مغذی حفظ شود.
غذاهای موجود در رژیم وایکینگ
اگر کنجکاوید بدانید وایکینگ‌ها چه می‌خوردند، این فهرست غذای اصلی روزانه آن‌ها است:
• غلات کامل مانند نان چاودار، جو دوسر و جو
• ماهی‌های چرب مثل سالمون، ماکرل و شاه ماهی
• گوشت، بره و گوشت خوک
• سبزیجات تازه و فصلی مثل کلم، هویج، شلغم و چغندر
• توت‌های وحشی مانند زغال‌اخته و کلودبری
• لبنیات مثل پنیر، ماست و دوغ
• چربی‌های سالم از روغن کلزا و مغزها
• عسل به‌عنوان شیرین‌کننده اصلی
وعده‌ها معمولاً ساده تهیه می‌شدند، اغلب به‌صورت خورشتی، کبابی یا آب‌پز تا طعم و ارزش غذایی به‌خوبی حفظ شود.
آیا رژیم وایکینگ سالم و ایمن است؟
راج معتقد است رژیم وایکینگ سالم است چون بر پایه غذاهای تازه، کامل و کم‌فرآوری شده است و منابع پروبیوتیک و پری‌بیوتیک طبیعی دارد که به حفظ سلامت کمک می‌کند.
او می‌گوید: «این رژیم سرشار از اسیدهای چرب امگا-۳ از ماهی‌ها، فیبر از غلات کامل و آنتی‌اکسیدان از توت‌ها و سبزیجات است که سلامت قلب، هضم بهتر و تعادل انرژی را ارتقا می‌دهد.»
مطالعه‌ای که در مجله Food and Nutrition Research منتشر شده، رژیم نوردیک را که مبتنی بر غذاهای سنتی کشورهای نوردیک است بررسی کرده و آن را با عادات غذایی مردم سوئد و توصیه‌های رسمی نوردیک مقایسه کرده است. طی شش هفته، 44 بزرگسال این رژیم را دنبال کردند که شامل مصرف بیشتر گیاهان، ماهی، تخم‌مرغ و چربی‌های سالم گیاهی و مصرف کمتر گوشت، لبنیات، شیرینی و الکل بود. دریافت غلات و دانه‌ها تقریباً ثابت ماند. این رژیم تعادل خوبی از پروتئین، چربی و کربوهیدرات داشت و ویتامین‌ها و مواد معدنی آن بالاتر از حد توصیه‌شده بود و سدیم کمتر از حد مجاز.
در کل، رژیم نوردیک الگوی غذایی متعادلی است که عمدتاً گیاه‌محور بوده و به بهبود سلامت و کاهش ریسک بیماری‌ها مرتبط است.
خطرات احتمالی رژیم وایکینگ چیست؟
راج اشاره می‌کند که تمرکز بر پروتئین‌های کم‌چرب و چربی‌های سالم در رژیم نوردیک یا وایکینگ به کنترل وزن و کاهش ریسک بیماری‌های مزمن کمک می‌کند، اما مطالعات خطرات احتمالی مانند انگل‌های روده‌ای و پارازیت‌ها را که ممکن است به‌دلیل مصرف گیاهان سمی وارد بدن شوند، نیز نشان داده‌اند.
او می‌گوید: «یکی از نکات منفی رژیم وایکینگ این است که اگر به اندازه کافی سبزیجات و غلات کامل مصرف نشود، ممکن است پروتئین و چربی حیوانی بیش از حد بالا رود. این موضوع باید توسط متخصص تغذیه بررسی شود، به‌خصوص اگر فرد دچار مشکلات قلبی، کبدی یا کلیوی باشد.»
همچنین، ممکن است این رژیم برای کسانی که در مناطقی زندگی می‌کنند که ماهی تازه، توت‌های طبیعی یا گوشت باکیفیت گران یا کمیاب است، هزینه‌بر یا دشوار باشد.
راج اضافه می‌کند: «برخی ممکن است زمان‌بر بودن این رژیم را دشوار بدانند چون روش‌های سنتی پخت تمرکز زیادی بر تهیه وعده‌های تازه و آرام دارند. پیش از شروع، باید بررسی کنید که آیا حساسیت به ماهی، مغزها یا لبنیات دارید یا خیر، و در صورت داشتن مشکلات مزمن با پزشک مشورت کنید.»
نکته پایانی
اعتدال، تنوع و کنترل حجم وعده‌ها کلید بهره‌مندی از فواید رژیم وایکینگ و جلوگیری از عدم تعادل مواد مغذی یا مصرف بیش از حد چربی‌های اشباع‌شده است.