گوسفندان از جمله حیوانات اهلی مفید برای انسان به حساب می آیند و از گروه نشخوارکنندگان و گیاه خواران هستند و اینگونه با خوردن مواد علوفه ای محصولات مفیدی چون شیر و گوشت و پشم را تولید کنند. شاید این سوال برایتان پیش آمده باشد که چرا گوسفندان چربی دارند ؟ باید در جواب بدانید که گوسفندان بیشتر از علوفه تغذیه می کنند و اینگونه نیاز بدن خود را به کربوهیدرات ها، پروتئین ها و ویتامین ها برطرف می کنند. زمانی که علوفه در معده ی گوسفندان هضم می شود، کربوهیدرات تجزیه شده و به گلوکز تبدیل می گردد و در مرحله ی بعدی این گلوکز تولید شده تبدیل به چربی گوسفند یا لیپید خواهد شد. چربی تولید شده در بدن گوسفندان در قسمت دنبه ذخیره می شود و هنگام کم آبی و کم غذایی گوسفند، این چربی گوسفند متابولیزه می شود و اینگونه منبع انرژی خوبی برای گوسفند خواهد بود.
بدانید که به هر میزانی که چربی گوسفند وارد بدن شود به همان میزان بیماری و امراض از بدن خارج خواهد شد.
چربی گوسفندان
گوسفند حیوانی علف خوار و نشخوار کننده است که با خوردن علوفه و گیاهان به راحتی انرژی مورد نیاز خود را برای زنده ماندن و زندگی کردن تامین می کنند. در سیستم گوارشی گوسفند باکتری هایی وجود دارد که سلولز موجود در گیاه را هضم می کنند. باکتری های موجود در دستگاه گوارش گوسفند، سلولز علوفه را تبدیل به اسید های چربی با زنجیره کوتاه می کنند و اینگونه سلولز موجود در گیاهان جذب دیواره ی روده می شود. گوسفند زنده با انجام متابولیسم، اسیدهای چرب را به بافت چربی گوسفند تبدیل می کند. سلولز ماده اصلی تشکیل دهنده ی دیواره ی سلول های گیاهی است.
چربی گوسفند از جمله مواد غذایی است که برای بدن بسیار مفید بوده و به گفته ای چربی گوسفند جزء ضروری بسیاری از غذاهاست و به نوعی به خوش طعم شدن غذا کمک می نماید و اینگونه جذب ویتامین های محلول در چربی را آسان می کند. چربی گوسفند از نظر اسید های چرب اشباع بسیار غنی می باشد و بیش از 50 درصد چربی از اسید های چرب اشباع تشکیل شده است.
سیستم گوارش گوسفند
گوسفند زنده، مانند سایر حیوانات نشخوارکننده، دارای سیستم گوارشی تخصصی می باشد که به آن اجازه می دهد تا مواد مغذی را به طور موثر از مواد گیاهی هضم و استخراج کند. گوسفند زنده دارای یک معده پیچیده با حفره های متعدد از جمله شکمبه، رتیکولوم، اوماسوم و شیردان هستند که در آن تخمیر میکروبی انجام می شود. این فرآیند تخمیر سلولز و سایر کربوهیدرات‌های پیچیده موجود در مواد گیاهی را به ترکیبات ساده‌تری تبدیل می‌کند.
در حالی که علوفه و گیاهان در مقایسه با غذاهای گوشتی به طور کلی چربی کمی دارد، اما حاوی مقداری چربی به شکل روغن های گیاهی و چربی های ذخیره شده در سلول های گیاهی است. علاوه بر این حیوانات نشخوارکننده این توانایی را دارند که اسیدهای چرب خاصی را که توسط تخمیر میکروبی در معده خود تولید می‌شوند، به چربی‌های اشباع تبدیل کنند، که سپس می‌توانند در بافت چربی خود به عنوان ذخایر انرژی، نگهداری شوند.
علاوه بر این، محتوای چربی در گوشت گاو و گوسفند می تواند بر اساس عواملی مانند نژاد، سن، رژیم غذایی و سطح فعالیت بدنی حیوان متفاوت باشد. گوسفندانی که برای تولید گوشت پرورش می‌یابند ممکن است با رژیم‌هایی تغذیه شوند که به طور خاص برای رشد سریع و افزایش رسوب چربی در بافت‌هایشان فرموله شده است.
به طور کلی، در حالی که گاوها و گوسفندها عمدتاً از رژیم های غذایی گیاهی استفاده می کنند، سیستم گوارشی و فرآیندهای متابولیکی به آنها اجازه می دهد تا چربی را در بدن خود به ویژه به شکل چربی عضلانی (مرمر) در برش های گوشت، جمع کنند. شکمبه به عنوان یک مخزن تخمیر عمل می کند زیرا باکتری ها، تک یاخته ها و قارچ هایی که در شکمبه و محتویات شکمبه زندگی می کنند آن را به این شکل می سازند. این میکروب‌ها در محیط‌های بی‌هوازی رشد می‌کنند و بنابراین شرایطی را ایجاد می‌کنند که مواد گیاهی را می‌توان بدون پوسیدگی هضم کرد، مانند آنچه در محیط‌های اکسیژن دار یا هوازی مانند خاک اتفاق می‌افتد.
باکتری ها آنزیم هایی را برای تجزیه سلولز و همی سلولز موجود در مواد گیاهی به نام سلولاز تولید می کنند تا بتوانند به مواد مغذی داخل دسترسی پیدا کنند و از مواد مغذی برای چرخه زندگی خود استفاده کنند و خودشان نسل دیگری تولید کنند.
گوسفندان از علوفه تغذیه می کنند و اینگونه نیاز بدن خود را به کربوهیدرات ها، پروتئین ها و ویتامین ها برطرف می نمایند. زمانی که علوفه در معده ی گوسفندان هضم می گردد، کربوهیدرات موجود در علوفه تجزیه شده و به گلوکز تبدیل می شود و در مرحله ی بعدی این گلوکز تولید شده تبدیل به چربی یا لیپید خواهد شد. چربی تولید شده در بدن گوسفندان در قسمت دنبه ذخیره و هنگام کم غذایی و کم آبی گوسفند، این چربی گوسفند متابولیزه شده و اینگونه منبع انرژی خوبی برای گوسفند خواهد بود.