به گزارش مجله خبری آلما به نقل از 
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
طبق یک بررسی منتشر شده در ۱۹ دسامبر در *The Lancet Psychiatry*، شیوع جهانی و رتبه بار غیرکشنده اختلال طیف اوتیسم بالا است.
به گزارش انتخاب و به نقل از هلث دی؛ دامیان سانتومائورو دکترای علوم از دانشگاه کوئینزلند در آرچرفیلد، استرالیا، و همکارانش یک مرور سیستماتیک از مقالات موجود انجام دادند تا شیوع جهانی و بار بهداشتی اختلال طیف اوتیسم را تخمین بزنند.
محققان دریافتند که در سال ۲۰۲۱، برآورد می‌شود که ۶۱.۸ میلیون نفر در سطح جهانی در طیف اوتیسم قرار داشتند.
محققان امیدوارند که این مطالعه پایه‌ای برای تحقیقات آینده و مداخلات سیاست‌گذاری فراهم کند تا طرف‌های کلیدی کار کنند تا نیازهای منحصر به فرد همه افراد مبتلا به اوتیسم برآورده شود و به آینده‌ای بهتر، فراگیرتر و با درک بیشتر کمک کنند. این مطالعه نشان می‌دهد که شیوع اختلال طیف اوتیسم در سطح جهانی همچنان بالا است و در سال ۲۰۲۱ به ۶۱.۸ میلیون نفر رسیده است. این نشان‌دهنده افزایش آگاهی عمومی و بهبود تشخیص این اختلال است. این موضوع نشان می‌دهد که همواره باید خدمات بهداشتی و درمانی در سراسر جهان تقویت شود تا نیازهای افراد مبتلا به اوتیسم بهتر برآورده شود.
این بررسی همچنین نشان می‌دهد که اختلال طیف اوتیسم به میزان قابل توجهی بار بهداشتی غیرکشنده ایجاد می‌کند. ۱۱.۵ میلیون سال از دست رفته زندگی سالم (DALY) معادل ۱۴۷.۶ DALY در هر ۱۰۰,۰۰۰ نفر در سطح جهانی بود. این به‌ویژه به‌معنای آسیب‌هایی است که اوتیسم می‌تواند به توانایی‌های فرد در زندگی روزمره وارد کند. کاهش سطح زندگی افراد مبتلا به اوتیسم به شدت نیازمند مداخلات حمایتی و درمانی بیشتر است. نتایج این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که نرخ‌های DALY در مناطق مختلف جغرافیایی متفاوت است. در منطقه‌های آسیای جنوب شرقی و شرق آسیا، نرخ‌های DALY نسبت به سایر مناطق نظیر اقیانوسیه و کشورهای با درآمد بالا پایین‌تر بود. این می‌تواند نشان‌دهنده تفاوت‌های فرهنگی، اقتصادی و حتی دسترسی به خدمات درمانی و تشخیص در مناطق مختلف باشد.
در این مطالعه، تأکید خاصی بر روی گروه‌های سنی مختلف صورت گرفته است. بالاترین میزان DALY برای کودکان زیر ۵ سال مشاهده شده و به تدریج با افزایش سن کاهش یافته است. این ممکن است به این معنا باشد که مشکلات ناشی از اوتیسم بیشتر در کودکان کوچک‌تر تأثیرگذار است و از آنجا که افراد بزرگتر ممکن است به مراقبت‌های بهتری دسترسی پیدا کنند، شدت مشکلات آنها کاهش می‌یابد.
این مقاله از اهمیت پژوهش‌های بیشتر و همچنین مداخلات سیاست‌گذاری برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اوتیسم می‌گوید. اطمینان از تأمین نیازهای منحصر به فرد این افراد و حمایت از آنها می‌تواند به یک آینده فراگیرتر و با درک بیشتر منجر شود. این درخواست‌ها همچنین شامل بهبود دسترسی به خدمات تشخیص، درمان و حمایت‌های اجتماعی برای افراد مبتلا به اوتیسم در سراسر جهان است.
نکته نهایی:این مقاله نشان می‌دهد که اختلال طیف اوتیسم علاوه بر تأثیرات فردی که بر زندگی فرد مبتلا می‌گذارد، یک چالش جهانی برای بهداشت عمومی است. برای مقابله با این چالش‌ها، نیاز به افزایش آگاهی، توسعه تحقیقات و تخصیص منابع بهداشتی ضروری است تا افراد مبتلا به اوتیسم بتوانند بهترین شرایط را برای زندگی خود فراهم کنند.