امروز : پنجشنبه 09 آذر 1402
توسعه و بهبودی که در سالهای اخیر در کارهای فنی ایجاد شده منجر به توسعه بهره‌وری گردیده است. در واقع توسعه بهره‌وری به مقدار زیاد وابسته به توسعه تکنولوژی است البته میزان سرمایه و تجهیزات نیز حایز اهمیت فراوانی است. صد البته که جنبه‌های دیگری چون: تعلیم و تربیت، بهداشت بهتر، شرایط کاری مناسب‌تر و ... در جای خود به افزایش بهره‌وری و بدین‌وسیله ارتقا سطح زندگی کمک شایان و انکارناپذیر کرده و می‌کنند. این توسعه شامل جنبه های منفی و در واقع هزینه های اجتماعی (آلودگی هوا، سروصدا ، ایجاد ناراحتی و فشار عصبی و در ادامه طلاق، مواد مخدر، جنایات و ...) نیز می‌شود.
وجود روابط علت و معلولی بین عوامل مثبت و منفی در این توسعه منطقی به نظر می‌رسد ولی این ارتباطات به نحوی پیچیده‌اند که درک آنها مشکل است و راه‌حل‌های ساده‌ای برای آنها وجود ندارد.
در این وضعیت بعضی از محققین کاهش رشد اقتصادی را مطلوب دانسته و زندگی های ساده و بی پیرایه را پیشنهاد می‌کنند. اگر فرض شود رشد اقتصادی دیگر یک هدف اساسی در جامعه به شمار نمی‌آید آیا به افزایش بهره‌وری نیز نیاز نیست؟ افزایش بهره‌وری همیشه جنبه صرفه‌جویی در مصرف منابع را داراست. بنابراین حتی در صورت عدم نیاز به رشد اقتصادی بیشتر میتوانیم با افزایش سطح بهره‌وری میتوانیم مصرف زیاد و بی‌رویه‌ی منابع طبیعی را کاهش دهیم. توسعه فن‌آوری و افزایش مکانیزاسیون و اتوماسیون از بسیاری جهات شرایط کار افراد را بهبود بخشیده و ایشان را از کارهای جاری و یکنواخت رهانیده و درجهت کارهای مهمتر و با ارزش تر گرایش داده است. در اقتصاد جهانی تخصص عالی و تقسیم بین المللی کار و در نتیجه توسعه صادرات و واردات بین کشورها موجبات پیشرفت و رفا جوامع و ملل مختلف را فراهم آورده است.
لازم است هر کشوری افزایش نسبی بهره‌وری خود را با دیگر کشورها بسنجد تا با حفظ افزایش آن بتواند سطح زندگی مردم خود را حفظ کند. بنابراین باید بهره‌وری را در سطوح مختلف و هدف‌های گوناگون افزایش داد تا بدین وسیله در مصرف منابع صرفه‌جویی گردد و شرایط کار بهبود یابد و جامعه بهتری از نظر کیفی ساخته شود.