این دستگاه شبیه بشقاب پرنده در داستان‌های علمی تخیلی است و با ارسال پرتوهای کوچکی از یون‌های باردار به سمت سطح ماه می‌تواند کار کند. سطح ماه به دلیل قرار گرفتن در معرض میلیاردها سال تابش خورشیدی باردار است و هنگامی که نیروی آن با نیروی ماه برخورد می‌کند، نیروی برآر کوچکی ایجاد می‌کند. نیروی بَرآر مؤلفه‌ای از نیروی وارد شده بر یک جسم توسط سیال است که در راستای عمود بر راستای حرکت سیال وارد می‌شود. تفاوت آن با نیروی پسار در این است که نیروی پسار در جهت موازی و موافق با حرکت یا فشار جسم وارد می‌شود. معمولا نیروی برآر در جهت بالا و برای مقابله با نیروی گرانش عمل می‌کند، اما می‌تواند در هر جهتی عمود به جهت حرکت سیال نیز عمل کند.
با توجه به اینکه ماه فاقد جو محافظ است، سطح آن مستقیما در معرض پلاسمای فضایی و پرتوهای فرابنفش خورشید است و این باعث می‌شود که بار مثبت داشته باشد، به اندازه‌ای که گرد و غبار ماه تا یک متر (۳.۳ فوت) بالاتر از سطح آن معلق می‌مانند و این همان اثری است که باعث می‌شود موهای ما در هنگام شارژ استاتیک ایستاده بمانند.
اگرچه محققان تنها این مفهوم را در آزمایشات شبیه‌سازی مورد بررسی قرار داده اند و در محیط‌های واقعی مورد آزمایش قرار نگرفته است، اما پیش‌بینی محققان این است که این وسیله در صورت تکمیل احتمالا در واقعیت نیز عملکرد خوبی خواهد داشت.
آنها امیدوارند بتوانند از کاوشگرهایی در ماموریت‌های آینده به ماه و سیارک‌ها استفاده کنند که آن کاوشگرها از پیشرانه یونی برای شناور ماندن و مانور ایمن بر روی زمین ناهموار و ناشناخته استفاده می‌کنند